Ik kwam thuis. Ik trof een grote doos aan. Een levering met iets wat me meer zou brengen dan alleen de inhoud van de doos. Iets wat ik toen nog niet wist toen ik de doos verplaatste..

Oh wat heb ik veel moeten wachten.
Ik noem het de in between.
Ik heb ideeën en de ander zit nog ergens in.
Ik wil er op uit, de ander heeft geen zin
Ik zie mogelijkheden, de ander ziet deze niet of nog niet.
Het roept soms een gevoel van stagnatie op.
Het creëert, als ik niet aandachtig ben, een in between.

Het was een zonnige dag ik was samen met schitterende mensen. Aan de omgeving lag het niet. Zo schitterend als het buiten was, zo voelde ik me niet. Ik zat vast. Ik had één mantra in mijn hoofd.
“ik kan niet meer geven”.
“ik kan niet meer geven”.

Mijn hele systeem ging….

Project Ik "Niet meer vast en stijfjes, maar los en bevrijd, zo komt het verschil op me over. Alsof je toen alles van jezelf, inclusief het mooie, het spontane, je eigen ik, binnenhield, en alsof dat allemaal nu vrij naar buiten mag, en mag stromen. Enneh… dat staat...