Selecteer een pagina

Je gift schijnt door jou heen

door 15 okt 21

Je talent of gift doorzien?!

Het woord talent, kwaliteit, gift, gaat allemaal over een ding. Je aangeboren potentie.
Waarom komt je potentie, je talent aan jezelf én deze wereld onvoldoende tot zijn recht?

Daar hoort een andere vraag bij.
Waarom vervallen we steeds in oud gedrag?
Dat is een vraag die ik me wel eens heb gesteld.

Een van mijn mentoren is Derek Rydall. Ik heb bij hem een aantal programma’s gevolgd. Soms heb je voorbeelden, rolmodellen, die je inspireren. Zo voelde ik dat ook bij Derek. Derek maakte duidelijk dat het leven je niet overkomt. Dat zeg ik nog eens. Het leven overkomt je niet. Wat dan wel? Dat zal ik zo met je delen. Voor mij, en misschien herken jij dat ook wel, is deze uitspraak iets wat ik ergens al wel wist. Diep van binnen ‘weet’ ik dat dat klopt.

Iedereen mag beseffen dat je heel veel weet. Alles is al in jou aanwezig. Toch is een deel weggestopt. We zijn zo bezig met het weten wat de Wetenschap ons heeft geleerd. Dat is het weten vanuit je hoofd en het onderzoek naar feiten. Ik spreek over het ‘weten’ tussen de aanhalingstekens waarvan je soms geen rationele verklaring kunt geven.
Ik deel graag een treffende uitspraak waar alles in te vinden is. Het is in het Engels om dat het zo mooi is in die woorden:

Live is not happening to you.
Live is happening through you.

Vrij vertaalt gaat het over dat het leven je niet overkomt. Het leven komt door je heen. Daar zit echt een groot verschil in. Ook al zitten er in het Nederlands de zelfde woorden in.

Deze laatste zin schoot als het spreekwoordelijke kwartje door mij heen. Het leven stroom dóór alles en ook door jou heen. Dit is een wetmatigheid die voor alles in de natuur geldt. Zo meteen heb ik een passende parabel. Die laat zien dat het leven heel eenvoudig is.

Bij een boom herken je dat het leven door de boom stroomt. Wij mensen maken het alleen moeilijk voor ons zelf. Een boom start als zaadje. De sapstromen die dóór de boom heen stromen maakt dat de boom kan groeien en zijn vruchten zal geven aan de natuur.

Daar waar het niet meer goed stroomt bij jou en ook bij een boom wordt het lastig. Zelfs op den duur problematisch. Als de boom niet op de juiste voedingsbodem staat of als de sapstromen afgesloten zijn door bijvoorbeeld een parasiet die in de boom is gekomen, dan zie je dat er takken afsterven. In dat perspectief is snoeien ook interessant. Hoveniers weten dat het snoeien van takken meer kracht in de boom brengt. Snoeien doet bloeien. Zo is dat ook voor jou en mij.

Het snoeien dat jij mag doen is in patronen die niet meer voor je werken.
Het herstellen van de sapstromen is te zien welke ‘parasitaire’ overtuigingen van anderen zich over jou meester hebben gemaakt. Het sluipt er door het leven in. Dat maakt dat je het niet door hebt. Dingen lijken gewoon, tot je ontdekt dat het niet gewoon is. De volgende parabel zal je meer inzicht geven in hoe jouw talenten, jouw potentieel door je heen te zien is.

De Parabel van mevrouw Hazel Noot
Laatst sprak ik een vrouw. Ik noem haar Mevrouw Hazel Noot. Zo op het eerste oog een ambitieuze dame. Ze heeft al veel voor elkaar gekregen. Ze is een hardwerkende vrouw. Ze is trots op wie ze is. Ze heeft daarnaast in haar leven al veel meegemaakt. Ze weet dat al deze ervaringen haar oersterk hebben gemaakt. Ook daar is ze trots op. Vanuit die levenservaringen heeft ze de nodige kwaliteiten ontwikkeld die heel waardevol zijn.

Het leven heeft haar al veel gebracht. Elke keer als het leven moeilijk wordt en het voor haar niet makkelijk is en zelfs meer dan ongemakkelijk voelt, doet ze zoals ze dat heeft geleerd haar best.
Toch keer op keer is er weer een storm. Ze weet nu dat dat bij het leven hoort. Net als in de natuur. Echter soms stormt het zo erg dat er barsten in haar huis komen. Waar ze vooral trots op is dat ze geleerd heeft om die barsten weer dicht te smeren.

Dat is waar ze in al die jaren goed in is geworden. Ze is een van de beste Hazel Noten die het hele bos rijk is. Haar harde werken wordt als succesvol gezien.

Toch blijven er barsten terugkomen. Dat verbaast haar. Ze snapt het niet helemaal. Ze heeft ze toch zo goed dicht gesmeerd? Waar ze echt van baalt is de momenten dat er barsten ontstaan terwijl het niet eens waait. Dan valt die specie ineens uit de voegen. Ze merkt dan dat het tocht. Soms een beetje en dat valt dan nog niet op. Uiteindelijk meer en meer en dan ergert ze zich er aan.

Ze vertelde me dat ze op een bepaald moment ineens dacht: “Barst. Ik ben er klaar mee deze kieren steeds te dichten. Het is zo bewerkelijk. En dan steeds korter op elkaar, valt specie er toch weer uit. Tot over maat van ramp vallen er zelfs ook stenen uit. Dat ik dat keer op keer moet herstellen kost me echt te veel energie. Ik heb ook al zoveel soorten specie geprobeerd dus geef me geen instructies hoe ik betere specie moet maken. Dat werkt echt niet. Geen enkele houd lang genoeg.

Mevrouw Hazel Noot was ten einde raad. Ze zat met haar handen in het haar. Ze was dan wel gelauwerd, toch hoorde ik aan haar stem dat ze doodmoe was geworden van dit harde werken. De druk die op haar stond werd haar teveel. Ze gaf zich over aan de strijd. Ze vertelde me dat ze letterlijk erbij ging liggen. Haar lichaam had dat nodig.

Ik was alleen stil. Ik luisterde naar haar. Ik stelde alleen een vraag. “Heb je het idee dat jij op je plek bent en je helemaal tot je recht bent gekomen?” Op dat moment kon ze daar rationeel geen antwoord op geven. Dat zorgde alleen maar voor verwarring. “Die verwarring is ok. Het is als een storm in het bos, die schoont ook op”. Ik gaf aan haar mee dat als ze deze vraag de ruimte zou laten ze signalen zou krijgen en zou ontdekken wie ze is en wie ze mag zijn. Ook dat ik haar dat niet zo kan vertellen. Ook al zie ik zeker haar potentie. Ik kan het haar niet vertellen, want dan gaat het hoofd er mee aan de haal. Het hoofd dat allerlei beelden en idee heeft hoe het hoort of moet zijn. Ik zei tegen haar:  “stel je open voor deze vraag en jouw innerlijke weten zal komen en je duidelijk maken wat er speelt.

Juist in die periode, dat ze zich daaraan overgaf, zag ze een documentaire op National Geographic. In die documentaire zag ze een klein gebied van bomen. Ze wist niet wat haar overkwam. Mevrouw Hazel Noot kon er met haar hoofd niet bij, zo blij was ze. Dat gevoel was er ineens. Zo onverklaarbaar blij was ze. Zeker toen ze ontdekte dat deze bomen Hazelnootbomen waren. Al deze bomen waren ieder prachtig en flexibel en stonden stuk voor stuk stevig in de storm. Als mevrouw Hazel Noot herkende zij zich in deze bomen. Dit voelde aan als haar wereld. Ze sprong vol energie weer uit bed. Ze belde me op en zei tegen: “Ik ben helemaal klaar met de beste Hazel Noot te zijn, zoals iedereen mij wil zien. Ik snap nu wat er is gebeurd. Ik ben steeds de muren van mijn huis, van mijn harde ogenschijnlijk onbreekbare Noot aan het dichten. Ik zie nu dat ik veel meer dan een hazelnoot ben. Ik heb de potentie van die bomen.

Ik luisterde in stilte, Ik had dit al lang in haar gezien. Ze vervolgde: “Ik wil de natuur in, ik wil de natuurwetten respecteren. Ik voel me goed tussen al die majestueuze bomen. Ok, eerlijk is eerlijk, het is wel spanend deze stap. Want ik ben diep van binnen wel bang dat als ik ga groeien er iemand komt die mij wil omzagen. Die wil dat ik die hazelnoot blijf. Want zo is hoe ze me kennen. Ik zie nu dat dat voor hun goed is. Maar niet voor mij. Ik weet nu dat ik ondanks die angst een ander pad in sla. Weet ik hoe? Nee niet precies. Voel ik dat dit het enige pad nog is? JA”.

Mevrouw Hazel Noot had duidelijk de juiste voedingsbodem gevonden. Ze leerde te stoppen met het dicht metselen van de barsten in haar huisje. Dat was niet makkelijk en in onze sessies creëerden we hier ruimte voor. Elke barst liet iets moois doorschemeren. Samen keken we door de barst heen. Zo ontdekte zij de spreekwoordelijke wortels die ze nodig had. Die wortels die ze met het dichtsmeren van de noot geen ruimte gaf. Dit was het begin. Ze voelde zich gevoed. Vol van energie. Ze merkte dat het dichtmetselen niet meer nodig was. Dat was, zo zag ze nu, niet wat bij haar paste. Ze herkende dat ze het deed voor de ander. Het beeld, en de gedachten van hoe zij denkt dat de ander wil dat ze is.

Ze zag ineens dat die barsten de weg naar buiten waren. Ze realiseerde zich dat door ze dicht te metselen ze die weg niet kon volgen. De uitweg werd haar nu getoond, in het voorbeeld van de ander bomen. De bomen die in volle glorie staan te schitteren.

De schil van de noot viel uiteindelijk als een last van haar af. Ze had deze niet meer nodig. Net als een oude jas die niet meer pas. Hazel nam een nieuwe naam. Ze werd mevrouw HazelBoom.

Jouw potentie, jouw talenten, ze zitten al vanaf je geboorte in je.
Je ervaringen hebben je, hoe moeilijk ook verrijkt. Verrijkt met mooie kwaliteiten en talenten, die we vaak niet kunnen zien. Ook zijn er taltenten en kwaliteiten weggestopt. Die willen zo graag naar buiten. Die willen de ruimte in nemen.  Weet dat jij een prachtig en unieke schitterende persoon bent. Die áls je gaat ruimte geven aan jezelf, veel moois in het leven zal meemaken.

Hug

Ditta

Wil je eens stil staan hierbij, dat iemand naar jou luistert en gaat kijken wat er door de barsten van het leven heen wil schitteren?
Voel je welkom:  plan een gratis moment met mij in.

Ditta

#krachtvanik
06-22779116

“Alles wie je bent en kunt zijn, is al  vanaf geboorte in je aanwezig- je mag het nu gaan zien én de ruimte geven” -Ditta van Vark-Beun