Lessen van een lichaam – deel 1

We zitten als mensheid in een grote transitie zitten. Velen worden nu uitgedaagd, zo ook ik. Wat ik toen niet deelde, is dat mijn persoonlijke kanteling ruim twee manden geleden ontstond. Met een flinke pijn. Het was een dag als de hele zomer. Een zonnige. Lekkere temperatuur. Ik kwam binnen in ons huis. Ik trof een grote doos aan. Een levering met iets wat me meer zou brengen dan alleen kattenvoer. Dat wist ik toen natuurlijk nog niet.

Nu zie ik hoe die grote doos een bijzondere bijdrage blijkt te zijn in mijn leven. In mijn spirituele aarding hier op aarde om precies te zijn. Al zit er letterlijk kattenvoer in, toch mocht ik ontdekken dat er ook een cadeau voor mij in opgesloten zit. Een doos met een dubbele bodem.

De doos stond op dat moment in de weg. Ik tilde het op en verplaatste de doos. Zoals ik zo vaak heb gedaan. Alleen deze keer ging het anders. Bij het neerzetten van deze zware doos voel ik een knap in mijn rug. Sindsdien heb ik af en aan pijn. Soms een beetje soms heel erg. Ik ben al overal geweest. Heb het via een reading laten bekijken. Ben bij fysio en osteopaat geweest. Noem maar op. Mijn hoofd begrijpt er niks van.

Die rug die nu op deze zomerse dag in september weer zo heftig pijn doet dat de tranen letterlijk over mijn wangen biggelen. Die rug die al ruim 9 weken mij iets wil vertellen.

Het brengt me nu vooral verwarring. Niet de eerste weken want je verstuikt wel eens je enkel en dan hersteld dat weer tussen 4-6 weken. Nu zijn we ruim 9 weken onderweg! Mijn hoofd begrijpt dat niet. Het doet soms heftiger pijn dan eerst. Mijn hersens kraken. Die hersens in dat hoofd van mij die altijd een verklaring zoeken. Een antwoord dat niet op in het mentale vlak te vinden is. Het antwoord dat niet bij anderen te vinden blijkt. Wat kan een doos veel veroorzaken!

Ik voel dat er iets duidelijk mag worden. Ik ervaar het als een verborgen inhoud van die doos. Een richtingaanwijzer. Het laat zich niet bedenken en moeilijk nog laat het zich zien.

Vorige week ontving ik een eerste kijkje in de inhoud van die doos. Ik was bij een natuurweekend. Ik stond midden in de Biesbosch. Een struik met distels hield mij staande. Er zaten distels aan mijn tas, mijn broek en later bleek ik ook in mijn haar vier distels te hebben. Ik voelde dat deze mij wat te duiden hadden. Ik vroeg om raad, wat heeft deze pijn in mijn rug mij te vertellen?

In contact met de natuur en de natuurwezens hoorde ik een aardmannetje. Hij maakt me helder dat ik beter voor mijn wortels mag zorgen. Het aardmannetje had zijn informatie van moeder aarde. Nieuwsgierig als ik was wilde ik ook moeder aarde vragen of zij mij nog meer kan laten zien of meegeven in deze bijzonder interactie met de voedende natuur. De hoe dan vraag kwam boven en ik kreeg wel antwoord, anders dan ik had kunnen bedenken.

Ik kwam bij een donker veld. Het donker dat me vroeger zou afremmen. Uit mijn reading opleiding werd me dat duidelijk dat alles informatie is. Ook een donker veld. In plaats van te denken dat het klaar is, begroet ik het donkere veld en ik voel me opgaan in het donker. Moeder aarde schemert erin door. “Liefde Ditta, liefde is diep en gaat diep. Deze is diep te vinden in het donkere landschap. Het donkere landschap van ons leven. Velen leven als schaduwen van wie ze zijn.”

Dat donkere landschap, ik ken het zo goed. Veel heb ik er in meegemaakt. De laatste jaren heb ik er veel moois gevonden. Iedereen leeft meerdere schaduwen van zichzelf. Niet zijn pure licht. We zijn meestal niet bewust. Tot er ervaringen komen. Ervaringen die je helpen zien. Zien in het donker.

Ik werd verder meegenomen. Dieper in deze donkere kelder van mijn leven. In een hoekje trof ik mijn verloren tweelingdeel. Ze zei me dit: “Ditta je hebt een oneigenlijke opdracht aangenomen. Dat is nu klaar”.

Ik besefte dat ik in de buik van mijn moeder, toen mijn eeneiige tweeling het niet zou redden, ik het besluit nam dat ik onvoldoende mijn best had gedaan. Ik besloot onbewust dat anders te gaan doen. Er waar dat kan er voor anderen te zijn. Dit vertaalde zich in gevraagd en ongevraagd bijspringen, helpen, advies en coaching geven. Ja zeggen waar een nee passender zou zijn.

Ik nam het op me om te zorgen dat mensen het goed hebben. Zorgen voor mijn moeder was er een van. Tot ook zij overleed. Ik ging, nog steeds heel onbewust, anderen helpen en mezelf veelal wegcijferen. Ik ging met mijn innerlijke wensen en verlangens sjoemelen, denkende dat ik verantwoordelijk ben voor harmonie en andermans gevoel. De illusie omarmend dat ik dat wel kan. Mijn wilskracht werd groter en mijn eigen stem kreeg het te verduren.

Nu lig ik op bed. Mijn rug doet zo zeer dat er tranen over mijn wangen rollen. Ik kan amper zitten en staan. Dat lukt vandaag niet goed. Nu ik dit schrijf ben ik toch blij. Ik krijg opnieuw een kijkje in die grote donkere doos. Een ding wordt me duidelijk. Ditta het is tijd om niet meer te sjoemelen. Sjoemelen met mijn eerste gevoel of ingeving. Ik mag zonder pardon, onverbloemd ruimte geven hieraan. Voorbij dat hardnekkige denken. Het hoofd krijgt vrij af. Ik besef dat ik onbewust bang was voor sommige reacties van anderen. Reacties die velen herkennen. De angst voor veroordeling of afwijzing of zelfs dat de ander niks meer van mij wil.

Vaak heb ik het idee niet te weten wat ik wil. Ik ‘hoor’ dat ik daar eerlijk in mag zijn naar mezelf. Er is altijd wel een weten. Een ingeving. Ik heb alleen geleerd dat meteen opzij te zetten. Zodat mijn hoofd over de mogelijke consequenties kon nadenken. Wat nu ik heel diep realiseer sommige keuzes onmogelijk maakte.
Ik besef, dat diep vanbinnen het ongemak gaat over het uitspreken wat ik voel. Het is tijd niet meer te sjoemelen.

Niet meer sjoemelen betekent dat ik mag luisteren naar mijn ingevingen. De volgende stap is dat in zijn volle en soms rauwe puurheid en ongemak naar buiten te brengen.

Liefs,
Ditta

p.s ik ben 100% ok. Ik deel deze reis ter inspiratie. Ter verdieping. Ook omdat we vaak pas de uitkomst delen en de mooie kant van het leven laten zien. Ik voel dat we meer alle kanten naar buiten mogen brengen. Vandaar dat ik dit deel al tijdens deze bijzonder reis.

Iedereen is wel eens verdwaald, of ervaart pijn in het leven of onmacht en frustratie. Wil je eens van gedachten wisselen met iemand die dit zo diep van binnen kent? Het gaat er nu vooral om dat je ernaar toe beweegt dat je het leven in volle aanwezigheid mag leven. Benieuwd hoe dat voor jou een ondersteuning kan zijn? Voel je welkom:  plan een gratis moment met mij in.

Ditta

#krachtvanik
06-22779116