In liefdevolle armen, krijgt trauma de ruimte

In liefdevolle armen, krijgt trauma de ruimte

Dit kleine meisje staat eenzaam in haar ledikantje, verschrikt, verstart, niet wetende wat er gebeurd. Ze is nog net geen twee en de deur is dicht. Ze hoort geschreeuw van drie verschillende stemmen. Geschreeuw dat ze niet kan plaatsen.

Ze keert naar binnen. Haar gehoor wordt dof. Ze snakt naar steun, en geborgenheid. Maar huilen of schreeuwen heeft geen zin meer. Niemand is er voor haar. Ze verlangt naar dat iemand haar optilt en zich over haar ontfermt.
Dit gevoel van onmacht. Is zo groot. Zij is zo klein. Te klein om iets te kunnen doen. Het herhaalt zich. Keer op keer voelt ze dat er iets gaande is. Ze voelt het en kan er niks mee. Ze sluit zich er van af.

Bij elke schreeuw, knal en ook als iets niet klopt komt haar patroon van bescherming in actie. Of ze het wil of niet ze merkt heel veel op. Ze is overgevoelig voor het wat mensen zeggen en uitstralen. Zeker als dat niet hetzelfde is. Maar wat zij aangeeft wordt genegeerd. Ze gelooft helaas zichzelf niet meer. Want iedereen zegt dat wat ze voelt niet klopt. Deze tegenstrijdigheid overmant haar.

Als volwassene ligt ze in de foetushouding. Een dekentje brengt warmte. Een andere volwassene brengt haar gevoel van steun en geborgenheid. Ze vraagt: “Wat is het dat je voelt?”.

Enkele woorden vallen haar in: onmacht, verschrikking en verstarring. Dit meisje, is een emotiefluisteraar, en voelt aan wat klopt en niet klopt. Het activeert verwarring in haar lijf. Ze weet soms niet mee wat voor haar klopt.

In haar verbeelding tilt oma haar op uit haar ledikantje. Oma die haar alle ruimte geeft. Ruimte om te spelen om zichzelf te zijn. De liefde van oma is voelbaar. De tranen stromen. Het meisje voelt dat ze anders wil leven. Iets wat toen niet kon. Deze speelsheid zoekt vrijheid. In aanwezigheid van liefdevolle armen. Denkbeeldige armen.

Het leven dat stroomt dankzij onvoorwaardelijke liefde voor dit meisje. Niet meer eenzaam en alleen. In het lijf voelt ze steun en geborgenheid. Alles mag er zijn.

Liefs
Ditta

Ps
Op de foto zie je mij met mijn oma Dirkje.

Wil jij ook bijdragen aan deze nieuwe aarde? En is er een proces in je gaande waar je even de draad kwijt bent? Ik nodig je uit eens een (viruteel) kopje koffie te plannen. Samen brengt een dimensie die zoveel meer mogelijk maakt dan alleen. Voel je welkom:  plan een gratis moment met mij in.

Ditta

#krachtvanik
06-22779116